geometrii różniczkowej
Encyklopedia PWN
mat. układ 3 płaszczyzn, parami prostopadłych, przecinających się w punkcie P danej krzywej przestrzennej; są to: 1) płaszczyzna ściśle styczna, wyznaczona przez wersory 
i 
, 2) płaszczyzna normalna, wyznaczona przez i 
, 3) płaszczyzna prostująca (rektyfikująca), wyznaczona przez wersory i ;
i , 2) płaszczyzna normalna, wyznaczona przez i , 3) płaszczyzna prostująca (rektyfikująca), wyznaczona przez wersory i ;
Weierstrass 
, ur. 31 X 1815, Ostenfelde k. Ennigerloh, zm. 19 II 1897, Berlin,
matematyk niemiecki;
[wạiərsztra:s]
Karl (Theodor Wilhelm) , ur. 31 X 1815, Ostenfelde k. Ennigerloh, zm. 19 II 1897, Berlin,
mat. nazwa rozwłóknienia p: E → B, w którym włóknem jest przestrzeń wektorowa (liniowa przestrzeń), czyli E jest sumą mnogościową przestrzeni wektorowych Eb = p−1(b) dla b ∈ B i jest spełniony odpowiedni warunek lokalnej trywialności, występujący w definicji rozwłóknienia; w.w. definiuje się także jako układ ξ = (E, B, V, p), gdzie V jest przestrzenią wektorową izomorficzną z każdą przestrzenią Eb;
mat. uporządkowane n liczb opisujące położenie punktu w n-wymiarowej przestrzeni (układ współrzędnych).
podstawowe zagadnienie w wytrzymałości materiałów i teorii sprężystości, polegające na wyznaczeniu rozkładu naprężeń w elementach konstrukcji w celu oceny stopnia ich wytężenia;
matematyk francuski;
